Waar hoor ik bij? Wie vindt me leuk? Veel jongeren zoeken naar verbinding, naar geborgenheid. Ieder mens wil graag ergens bij horen. Maar als je dat niet ervaart? En als je het idee hebt dat anderen dingen ‘beter’ doen, ergens ‘beter’ in zijn? Waarom leef je eigenlijk? Je kent gevoelens van somberheid, depressiviteit, angst en leegheid.
Ieder kent wel een jongere, die hier mee heeft te dealen.
Wat is hier aan de hand? Er zijn in dit verband allerlei onderzoeken, ondermeer naar de effecten van ons telefoongebruik op mentale gezondheid. Onderzoekers komen met indrukwekkend hoge cijfers van telefoongebruik bij bijvoorbeeld jonge mensen. Zij zitten soms wel 6-8 uur per dag op hun telefoon.
Maar: is somberheid, depressie en leegheid wel terug te voeren op het heel veel bezig zijn op je smartphone en via Social media? Gezond en goed om hierover eerlijk te praten en dit niet direct weg te wuiven – zoals ik vaak heb meegemaakt – als ‘overdreven’.
Een interessante en verdiepende aanzet voor goed gesprek hierover geeft de recente ‘Ongelooflijke podcast’. Een inzicht-gevend en realistisch gesprek in die podcast dus tussen Esther van Fenema (psychiater) en Stefan Paas (theoloog).
Dat gesprek gaat er allereerst over, dat de geestelijke schade van de smartphone en sociale media gigantisch is. Uit onderzoek blijkt, dat het effect van lang op je smartphone bezig zijn is te vergelijken met het effect, dat een verslaving aan cocaine met zich meebrengt. Alleen dat al is schokkend. Een verslaving met bijbehorende kenmerken?
Maar het gesprek gaat ook verder. Want waarom zoveel op je telefoon? Wat gebeurt daar dan werkelijk? En die analyse is heel zinvol. Veel jongeren zoeken naar verbinding, het ergens bij horen. Ze kennen soms angst voor het leven en de toekomst. En dan is het fijn daaraan af en toe te kunnen ontsnappen, in een online-wereld te zijn.
Is dat dan de oplossing voor het je verbonden weten? Of volgt er – door de eindeloosheid van online zijn – daarna vooral de leegte..?
