Mijn studie gaat met ‘vallen en opstaan’, vertelde iemand me pas. Hij bedoelde, dat het allemaal niet heel vlot ging en hij er heel hard voor moest werken. Vooral het maken van papers en de scriptie (bachelor-scriptie) vroegen veel energie en tijd.
Het is interessant om dan eens te bekijken waarom het schrijven van een scriptie nu zoveel tijd vroeg. Dat is sowieso natuurlijk wel een klus, maar bij deze student kostte het wel heel veel, in vergelijk met de geschatte werktijd en met de tijd, die mede-studenten er in hadden gestoken.
Deze student voelde zich falen. Het voelt en lijkt, alsof anderen het allemaal makkelijker en beter kunnen en doen. En dat geeft faalgevoel. Het idee, dat het allemaal aan jou ligt. Dat jij harder moet werken. Maar in de praktijk betekende dat vooral moeheid en teleurstelling en vooral een niet-begrijpen van zichzelf. En het verlies van motivatie. ‘Laat maar’, laat ik maar stoppen met de studie.
Deze student was als kind een uitstekende leerling. Had veel interesses en fantasie en een hoge intelligentie. Had nooit echt hard hoeven werken. Maar nu dus wel?
We hebben daarover doorgepraat en geprobeerd te ontdekken, hoe hij met zijn eigen kwaliteiten de uitdaging van het studeren wel aankan. Meer ontspannen kan studeren en vooral ook keuzes leert maken uit de vele gedachten en ideeen, die er waren over zijn scriptie.
Het leven is soms vallen (en het gevoel hebben van ‘falen’). Maar het is de uitdaging om weer ‘op te staan’. Met nieuwe inzichten verder te gaan.
We hebben net Pasen gevierd: het opstaan van Jezus uit de dood. Je zou kunnen zeggen dat dit mede metafoor voor mensen is voor ‘het hebben van de juiste inspiratie en kracht’, om elke keer als dat nodig is, weer ‘op te staan’.
Het leven gaat ten diepste niet om snel of minder snel studeren. Of net zo doen als anderen om je heen. En het gaat ook niet om presteren. Het gaat er wel om waar we zin, kracht en energie uit putten en waar we die vervolgens op richten. Hoe kun je met ‘wie je bent’ en ‘hoe je in elkaar zit’ iets laten zien van wie Jezus is? Door hoe je omgaat met jezelf en met wat in jouw leven is. Blijf je vastzitten in een faal-idee of richt je je weer op? Eventueel elke dag opnieuw?
Jezus veroordeelt ons en onze gedachten niet. Jij kunt denken dat je dom bent, want je kunt niet zo snel als anderen. Dat denken doe jezelf, laat je toe. Of we veroordelen anderen. Die moeten mij beter begrijpen of mij maar eens komen helpen.
Jezus wil ons van deze veroordelingen bevrijden en stelt ons in staat om hiervan (als het speelt of weer opspeelt) los te komen. Van de gedachten, waar we aan vast zitten of die ons ‘klein’ houden. Van het jezelf en anderen schuld aanpraten.
Dus als je ‘valt’, blijf dan niet liggen. Maar ‘sta op’ in de overtuiging, dat Hij je kent, begrijpt en helpt. Je kracht wil geven, het falen voorbij. Misschien mensen op je pad brengt. Ook bij het maken een scriptie.
Vallen en opstaan